Het is volop zaaitijd en dus kriebelt het om in het bos aan de slag te gaan. In het bos kriebelt het ook, want tjonge wat een leven zit daar in. We zien de meest vreemde insecten die we nog nooit gezien hebben. Ik weet niet of dat per se een goed teken is. Maar vast wel 🙂
Omdat er plannen in de maak zijn om het perceel te gaan “shapen” in het model voorgesteld door de tuinarchitecten had ik ook het beplantingsplan weer in mijn handen en dacht de bloemenlaag aan te gaan leggen in de bosrand. Maar daar is zo veel zaad voor nodig dat ik schrok van de prijs. En omdat de actie “voer de bij bij” gaande was heb ik zo veel mogelijk donateurs benaderd of ik misschien wat extra zakjes mocht krijgen. Dat leverde een heel goed resultaat maar voor de bosrand toch een druppel op de gloeiende plaat.
We hebben nu de zgn. modderdaken gerealiseerd: jute zakken met tuinaarde en zaadjes. Ze liggen op de bunkeropbouwen. En nu kijken we gespannen omhoog of we er al iets uit zien piepen…
